In de GP Wallonie op 17 september voelde ik me vanaf de start al dat het geen vette was. Ik was nog niet hersteld van de Tour de Moselle waar ik in de laatste rit toch een serieuze inspanning heb moeten doen.
Ik heb me in Wallonië ten dienste van de nationale ploeg gesteld, bidons gehaald enzo. Op de eerste noemenswaardige beklimming in de finale, op zo’n 45 kilometer van het einde, toen het snel begon te gaan, ben ik gelost. Ik heb de koers wel uitgereden maar was buiten tijd dus dat was jammer
Daarna reed ik de Breda Baronie Classic. Ook daar had ik niet het goede gevoel. De opeenstapeling van wedstrijddagen begon zijn tol te eisen. Echt mee koersen ging dus niet en ik kwam in de laatste groep binnen. Na die wedstrijd heb k besloten om een week rustig te doen door te ontspannen en een lange duurtraining te doen.
Op zondag reed ik de Gooikse Pijl. Eindelijk had ik het goede gevoel weer terug. In de eerste fase van de koers reed ik rustig mee. Toen er ontsnapping op gang kwam, heb ik aangevallen met Björn Leukemans om een schifting te maken. Mij lukte het niet met de uiteindelijke groep van 16 mee te gaan.
Van de ploeg kreeg ik wel het vertrouwen. De jongens hebben geweldig gereden en het gat op de kopgroep gedicht met hulp van OPQS. Op de laatste klim probeerde ik het peloton uiteen te rijden. Zonder succes. Daarna zette ik alles op de sprint. Ik werd slechts elfde doordat ik ingesloten raakte, maar er had echt meer ingezeten.
Het fijne is dat het gevoel weer goed na twee weken minder geweest te zijn. Deze week neem ik wederom rust om daarna mijn laatste koersen als belofte te rijden.